قبل تر ها که کوچکتر بودم و احساس می کردم به خدا نزدیک ترم !! یادم می آید خیابان شمس آبادی اصفهان  دهه اول محرم هر سال صبح ها در محل ستاد لشگر هشت نجف خیمه عزای آقا امام حسین (ع) بر پا بود.در ایام تاسوعا و عاشورا تمام هیئت های اصفهان می آمدند و عزاداری می کردند.
حاج احمد کاظمی که فرمانده لشگر بود دم در ورودی , سر پا میایستاد...ساده و بی ریا اشک می ریخت و با احترام و ادب خاص به عزاداران مولایش خوش آمد می گفت...یادم می آید همان روزها بود که مجذوبش شده بودم.
یادم است وقتی هیئت رزمندگان اسلام اصفهان می آمدند شور و حال عجیبی پیدا می کرد...گوییا تمام دوستان شهیدش با او عزاداری می کردند(حاجی من همش داشتم بهت نگاه می کردم...حواست بود؟ نه نبود...حواست جای دیگه بود...مگه نه؟خوش بحال دلت حاجی...واسه من هم دعا می کردی ؟)
حاج احمد را تمام بیرق های سیاه وسبز و قرمز یا حسین و یا زهرا و یا ابوالفضل هیات های اصفهان , تمام علم ها , زنجیر ها , تمام پیر غلامان و ذاکران و تمام دل های شکسته می شناختندو بر اخلاصش گواهی خواهند داد ...بعدتر ها که من هم اندکی بزرگتر شدم و کمی دورتر؟؟ و اندکی شرمنده!!از اصفهان به ارومیه رفت . وقتی فرمانده قرارگاه حمزه شد آرامش و امنیت از دست رفته را به منطقه غرب و شمال غرب بر گرداند... خودش هم عجیب آرام بود(الا به ذکر الله تطمئن القلوب...)...در قرارگاه حمزه مراسم دهه اول محرم برپا کرد...بعد تر ها که من باز هم بزرگتر شدم و شاید باز هم دورتر؟؟و اندکی شرمنده تر !!حاجی از ارومیه به تهران آمد ...در تهران هم حسینیه حضرت زهرا و هیئت متوصلین به حضرت ولی عصر بر پا کرد ....(عجب معاشقه ای داشتی با ائمه)....از نیروی هوایی به زمینی منتقل شد...با اینکه زمینی بود اما چه زیبا تو را به آسمان برد...همان روز معارفه ات خوب می دانستی که خواهی رفت...و ما را داغدار خواهی ساخت ...بهتر است سخن کوتاه کنم... در وصفت همین بس که رهبرت گفت حیف است در بستر جان دهی...شهادت حق توست...
یا علی                                                                                                            

پ.ن. از اون لحاظ
1.دراین وبلاگ سه نفر می نویسند...
2.این خط بالا محض اطلاع عرض شد
3.یا علی